شکل گیری موازنه های جدید در منطقه ی مدیترانه ی شرقی و دکترین جدید در سیاست خارجی ترکیه
نویسنده: امیر ایمانی | ۲۳ شهریور ۱۳۹۹
در روابط بین‌الملل امروزی، دولت‌ها با تلاش برای کنترل و شکل دادن به محیط خارجی خود به عدم اطمینان و آنارشی بین المللی پاسخ می دهند. بنابراین مهمترین عامل مهمی که سیاست خارجی کشورها را شکل می‌دهد قدرت نسبی آن کشور در نظام بین الملل می‌باشد. به عبارت دیگر، دولت‌ها بیشینه کردن فرصت‌ها را برای عملیاتی کردن اولویت‌هایشان دنبال می‌کنند. پس به جای توصیف دولت ها به مثابه‌ی وجودهایی قدرت افزا یا امنیت افزا (Security-Maximisers)، ترجیح بر توصیف دولت‌ها به مثابه وجودهایی نفوذ افزا (Influence-Maximisers) می باشد. بدین ترتیب می توان رابطه بین قدرت، اولویت‌ها و رفتار دولت‌ها را بهتر بررسی کرد. در این مسیر تأکید بر فرایندهای توسعه‌ی استراتژی کلان می باشد. استراتژی همه جوانب قدرت و نفوذ در اختیار یک ملت است و نگرش دولت‌ها نسبت به محیط بین‌المللی را تعیین می‌کند. جهت گیری‌ها و سیاست دولت‌ها در مدیترانه‌ی شرقی هم در جهت استراتژی کلان آنها می‌باشد، تحولاتی که از شمال آفریقا تا خاورمیانه را تحت تاثیر قرار داده است.
