نویسنده:
احسان اعجازی (مدیر گروه)
|
۷ مهر ۱۳۹۹
به طور کلی رئیسجمهور ایالاتمتحده نسبت به کنگره از اختیارات بیشتری در حوزه سیاست خارجی برخوردار است. نقش کنگره در حوزه سیاست خارجی را تنها میتوان به سه بخش کلی «نظارتی»، «تاییدی» و «تامین مالی جنگ» محدود کرد. در همین راستا میتوان استدلال کرد که رئیسجمهور ایالاتمتحده و همراهانش در کاخ سفید، سیاستگذاران اصلی در حوزه سیاست خارجی آمریکا هستند. دموکراتها و جمهوریخواهان به خوبی آگاه هستند که برای پیروزی در انتخابات، مسئله رونق اقتصادی بسیار حائز اهمیت است؛ با این وجود بین این دو طیف سیاسی تفاوتهایی در حوزه سیاست خارجی دیده میشود. به طور مثال، دموکراتها به چندجانبهگرایی، مسئله تغییرات آب و هوایی و تسهیل مهاجرت بهای بیشتری میدهند. در عین حال برای هر دو حزب مسئله امنیت ملی موضوعی غیرقابلاغماض محسوب میشود. در این بین، مسئله ایران که پس از انقلاب اسلامی به موضوع امنیت ملی در آمریکا تبدیل شده بود، در حال حاضر به مسئله سیاست حزبی آمریکا هم تبدیل شده است بدین معنا که هیچ کدام از دو حزب تمایل ندارند که رفتار ایران به کمکاری و ناتوانی آنها نسبت داده شود.