نویسنده: عارف مسعودی (مدیر گروه) | ۲۰ دی ۱۴۰۱
چندی پیش زمانی که از دانشجویی دلیل عدم حضور چند باره اش در کلاس را جویا شدم، با همان رندی خاص دانشجویان کارشناسی جوابی داد که بنابر احوالات اینجا و اکنون ما در خور تامل بود: « من در اعتصاب یک نفره بودم!». این «من» در حال اعتصاب که بازیگوشانه بر یکه گی خود اصرار داشت و در مقابل من افسون زده و در حال زوال ایستاده بود از کجا می آمد؟
نویسنده: ابوالقاسم قاسم‌زاده | ۱۴ دی ۱۴۰۱
سال ۲۰۲۳ میلادی در حالی آغاز شده است که اغلب مناطق و کشورهای جهان در شرایط ناپایدار و بحران‌های گوناگون به سر می‌برند.
نویسنده: سید حامد حسینی | ۱۳ دی ۱۴۰۱
بدون شک، عرصه سیاسی در اسرائیل با دولت جدید راست افراطی در سال 2023 که حاصل پنجمین انتخابات در چهار سال اخیر برای کنست در نوامبر 2022 بود، شاهد یک تغییر چشمگیر است. اعضای ائتلافی که بنیامین نتانیاهو تشکیل داده نگرانی‌های جامعه بین‌المللی را به دلیل حساسیت مناقشه اسرائیل و فلسطین از یک‌سو و تلاش آمریکا برای کاهش اختلافات کشورهای عربی با اسرائیل از سوی دیگر برانگیخته است. با این حال، یک از مهم‌ترین سوا لاتی که باید به آن پاسخ داده شود این است که دیپلماسی اسرائیل نسبت به قدرت‌های بزرگ که نقش مهمی در هدایت نظام بین‌الملل ایفا می‌کنند چیست
نویسنده: رویا سلیمی | ۱۰ دی ۱۴۰۱
راهبردی که چین برای مدیریت وضع کنونی خود در روابط استراتژیک با آمریکا و کشورهای منطقه در پیش گرفته است استراتژی مصون سازی است.
نویسنده: آنا یوسفیان | ۱۰ دی ۱۴۰۱
حمله روسیه و قدرت نمایی و تهدید اتمی به ما یادآوری کرده است که وقوع یک جنگ اتمی تمام عیار امری است ناشی از احتمالات وابسته و مستقل. به طور تناقض آمیزی، کاهش احتمال یک فاجعه همه جانبه مستلزم آن است که بیاموزیم درجه معینی از ریسک و تردید را بپذیریم.
نویسنده: رویا سلیمی | ۲۳ آذر ۱۴۰۱
امروزه بحث انتقال قدرت یک نقطه عطف در روابط بین الملل محسوب می شود لذا زمانی که بحث تغییر در ساختار نظام بین الملل مطرح است منظور همان جابه جایی قدرت است که به نوعی اتفاق می افتد. بر این اساس زمانی شاهد تغییر ساختار خواهیم بود که یک قدرت نوظهور پیدا شود و قدرت مسلط را به چالش بطلبد.
نویسنده: آنا یوسفیان | ۸ آذر ۱۴۰۱
دهه هایی هستند که هیچ اتفاقی نمی‌افتد، و هفته هایی هستند که به اندازه دهه ها در آن رویداد است. این سخنان به طور غیرمستقیم به ولادیمیر لنین، انقلابی بلشویک (و خواننده روابط خارجی) نسبت داده می شود، که به فروپاشی سریع روسیه تزاری کمی بیش از 100 سال پیش اشاره دارد. اگر او واقعاً این کلمات را گفته بود، ممکن بود لنین اضافه کند که چندین دهه نیز وجود دارد که در آن ها به اندازه قرن ها شاهد رویداد هستیم.
نویسنده: رضا فضلعلی | ۲۸ آبان ۱۴۰۱
از ویژگی های زندگی هر روزه یک دیپلمات روسی در طول سه سال بیدار شدن در ساعت 7:30 صبح، بررسی اخبار و رانندگی به طرف محل کار در هیئت نمایندگی روسیه در دفتر سازمان ملل مستقر در ژنو بود. روال زندگی ساده و قابل پیشبینی بود، ولی روز ۲۴ فوریه فرق داشت. وقتی نگاهی به تلفنم انداختم، با اخبار تکان دهنده و دلخراشی مواجه شدم.: نیروی هوایی روسیه شهرهای خارکف، کیف و اودسا در اوکراین را بمباران می کرد. نیروهای روسی در حال خروج از کریمه و حرکت به سمت جنوب شهر خرسون بودند. موشک های روسی ساختمان ها را به ویرانه تبدیل کرده و ساکنین را مجبور به فرار کرده بودند. فیلم هایی از انفجارها را با آژیرهای حمله هوایی تماشا می کردم، و مردمی که وحشت زده به هر سویی می دویدند. اگرچه اخبار را از سوی غربیان شنیده بودم، اما برایم غیر قابل تصور بود. به عنوان فردی که در اتحاد جماهیر شوروی متولد شده، از روی گزارش‌های حمله متوجه شدم که تهاجمی قریب الوقوع در پیش است.
نویسنده: سید حامد حسینی | ۱۷ آبان ۱۴۰۱
اردوگاه جناح راست اسرائیل به رهبری بنیامین نتانیاهو، رهبر مخالفان، در بیست و پنجمین انتخابات کنست که در تاریخ 1 نوامبر برگزار شد به پیروزی بزرگی دست یافت، زیرا اردوگاه نتانیاهو موفق به کسب 64 کرسی شد و می‌تواند به‌آسانی یک دولت کاملاً راست‌گرا تشکیل دهد. از سوی دیگر، اردوگاه ضد نتانیاهو تا حد معناداری افول کرد و حزب چپ‌گرای مرتص پس از گذشت 30 سال دیگر در کنست جایی ندارد و راست افراطی جایگاه خود را به شکلی بی‌سابقه در نظام سیاسی اسرائیل تقویت کرد که نماینده برجسته آن‌ها حزب صهیونیسم مذهبی است. این یادداشت تحلیلی نتایج انتخابات اسرائیل و عوامل منجر به این نتایج را بررسی نموده و تلاش می‌کند تا آینده صحنه سیاسی اسرائیل را در پی تشکیل یک دولت راست‌گرا پیشبینی کند.
نویسنده: رسول صفرآهنگ | ۱۶ آبان ۱۴۰۱
در واشنگتن و دیگر پایتخت‌های غربی اجماع سیاسی رو به رشدی وجود دارد که تحریم‌های اقتصادی ابزار قدرتمندی برای مقابله با بحران‌های بزرگ سیاست خارجی هستند. آیا تحریم‌ها، به‌ویژه تحریم‌های هدفمند، واقعاً ابزارهای قدرتمندی هستند که نظریه پردازان خوش بین، پیشنهاد می‌کنند؟
