اهمیت سفر اخیر کوفی عنان به تهران
نویسنده: اعظم ملایی | ۲۴ تیر ۱۳۹۱
کوفی عنان از زماني كه به عنوان نماينده ويژه سازمان ملل پيگير حل و فصل درگيري هاي سوريه شده است، بارها بر ضرورت حضور و ايفاي نقش ايران در حل بحران اين كشور تأكيد كرده است.
نویسنده: اعظم ملایی | ۲۴ تیر ۱۳۹۱
کوفی عنان از زماني كه به عنوان نماينده ويژه سازمان ملل پيگير حل و فصل درگيري هاي سوريه شده است، بارها بر ضرورت حضور و ايفاي نقش ايران در حل بحران اين كشور تأكيد كرده است.
نویسنده: محمد فرازمند | ۲۱ تیر ۱۳۹۱
برای عربستان خوشایند نخواهد بود که اخوان المسلمین مصر را رها کند تا به سمت ایران حرکت کند. سعودی ها در پی آن هستند که سیاست خارجی اخوان المسلمین و مصر را در دوره آینده کنترل کنند.
نویسنده: حسین دهشیار (ناظر علمی) | ۲۰ تیر ۱۳۹۱
برای هر دو کاندیدای حزب دمکرات و جمهوریخواه آمریکا محرز گشته است که انتخابات ریاست جمهوری 2012 ماهیتی به شدت تک موضوعی دارد. این انتخابات در واقع یک رفراندوم به سیاست¬های اقتصادی ساکن کاخ سفید خواهد بود.
نویسنده: حسین آجورلو | ۱۸ تیر ۱۳۹۱
علاوه بر مانع سازی برخی قدرت های منطقه ای و فرا منطقه ای در طرح کوفی عنان یکی از علل اصلی ناکارآمدی این طرح را باید در عدم توانایی شورای انتقالی سوریه در اجرای تعهداتش در قبال پایبندی به آتش بس جستجو کرد.
۱۸ تیر ۱۳۹۱
ساختار سیاسی ترکیه به گونه ای است که همزمان محدودیت ها و فرصت هایی را برای تصمیم گیران در سیاست خارجی این کشور ایجاد کرده است.
نویسنده: زهرا محمودی | ۱۴ تیر ۱۳۹۱
عوامل متعددی در تکوین جریان های فرقه گرا در پاکستان نقش دارند که می توان آن ها را در قالب سه سطح داخلی، منطقه ای و بین المللی بررسی نمود.
۱۴ تیر ۱۳۹۱
بسیاری از تحلیلگران و سیاستمداران در غرب نگاه ویژه ای به جایگاه ترکیه در منطقه دارند و حتی این کشور را جز چند کشور مهم تاثیر گذار در عرصه تحولات سیاسی اقتصادی جهان می دانند.
نویسنده: حسین آجورلو | ۱۳ تیر ۱۳۹۱
به نظر می رسد با پیروزی محمد مرسی جنبش حماس در صحنه داخلی فلسطین وضعیتی بهتر از گذشته و در صحنه خارجی قدرت مانور بیشتری خواهد یافت.
نویسنده: علی ولیقلی زاده | ۱۳ تیر ۱۳۹۱
وجود اشتراکات فرهنگي و زباني بسترهاي ژئوپليتيکي مناسبي را براي تعميق مناسبات راهبردي بين ترکیه و قزاقستان مهيا ساخته است.
نویسنده: محمد نژاد ایران | ۱۲ تیر ۱۳۹۱
بدون تردید جنبش دموكراسي خواهي در اين كشورها تحركي نو و فراگير تلقي ميشود كه ميتواند آينده جديدي براي آن ها به ارمغان آورد. اما روند سقوط رژيمهاي استبدادي و ديكتاتورهاي عربي را نبايد به منزله پيدايش دموكراسي تلقي كرد.