ترجمان استراتژیک
نویسنده:
محمدرضا صدقی رضوانی
|
۳۰ آبان ۱۴۰۰
خیزشهای موسوم به بهار عربی در دهة 2010م که شش دیکتاتور را سرنگون کرد، به بحثهای سازندهای دربارة سرشت این وقایع سیاسی و پیامدهایشان برای نظریة انقلابی دامن زد. یکی از این بحثها که اخیراً در مجلة جامعهشناسی تاریخی به چشم میخورد، این است که آیا ما به سمت نسل پنجم نظریة انقلابی میرویم؟ این مقاله تلاشی است برای مشارکت در این گفتگو، نه تنها به این دلیل که کتاب من در این مجله محل بحث است، بلکه به این دلیل که میخواهم با برخی از مهمترین استدلالها در این مباحثه درگیر شوم تا برخی بدفهمیها را روشن کنم و نشان دهم چگونه بهار عربی راهی برای تفکر جدید درباره انقلاب و نظریة انقلابی میگشاید. اینکه آیا چشمانداز جدیدی پدیدار شده است یا نه، ممکن است محل مناقشه باشد، اما بیتردید به چنین چشماندازی نیاز است.