دیپلماسی اجبار آمریکا و برنامه هسته ای ایران

روز چهارشنبه 9 بهمن ماه 1392، کارگاه زبان انگلیسی پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه چهارمین جلسه از مجموعه جلسات خود را برگزار کرد. این جلسه با موضوع "دیپلماسی اجبار آمریکا و برنامه هسته ای ایران" و با سخنرانی خانم مهدخت ذاکری پژوهشگر مهمان پژوهشکده به زبان انگلیسی و با حضور دکتر قدیر نصری پژوهشگر ارشد پژوهشکده و اعضای کارگاه برگزار شد. مدیریت جلسه نیز بر عهده دکتر سجاد عابدی پژوهشگر مهمان و دبیر کارگاه بود.
 
در ابتدای جلسه، خانم ذاکری ضمن اشاره به "دیپلماسی اجبار" به عنوان یک استراتژی دیپلماتیک، دیدگاه الکساندر جرج در این خصوص یعنی "دیپلماسی اجبار روشی است برای خنثی کردن عملی از دشمن یا قانع کردن دشمن برای انجام کاری" را مطرح کرد.
 
این پژوهشگر مهمان در ادامه، سه عنصر دیپلماسی اجبار را بیان کرد که عبارتند از "تقاضای خاص"، "تهدید به مجازات" و "محدودیت زمانی برای انطباق". وی یکی از ویژگی های میزان موفقیت دیپلماسی اجبار را "حد زمانی" دانست و در این خصوص به نظر جاکوین اشاره کرد مبنی بر اینکه "مهلت باید نه خیلی کم و نه خیلی زیاد باشد؛ در غیر این صورت ممکن است این تفسیر به عنوان ضعف و ممکن است به عنوان «تاکتیک به تأخیر انداختن» معنا شود."
 
این دانشجوی دکتری افزود که عناصر "تهدیدات نظامی"، تحریم های اقتصادی" و "فشارهای دیپلماتیک" سه عنصر تشکیل دهنده دیپلماسی اجبار از سوی آمریکا در قبال ایران هستند. گزینه فشار دیپلماتیک از زمان انقلاب اسلامی ایران تاکنون وجود داشته است. دو عنصر تهدید نظامی و تحریم های اقتصادی نیز از زمان ایجاد بحران هسته ای ایران قابل توجه تر بوده است.
 
در پایان خانم ذاکری مطرح کرد که معیارهایی نظیر دیپلماسی اجبار، تهدید و تعیین مهلت برای متقاعد کردن ایران برای کنارگذاشتن برنامه صلح آمیز هسته ای ایران مؤثر نبوده است.به همین دلیل دو طرف به این نتیجه رسیده اند که تنها راه کارساز "ایجاد اعتماد متقابل" است. مذاکرات چند ماه اخیر دو طرف در خصوص برنامه هسته ای ایران تاکنون، نیز در این راستا قابل تبیین است.
 
گزارش: دکتر سجاد عابدی پژوهشگر مهمان و دبیر کارگاه زبان انگلیسی پژوهشکده.