ابهام انتخاباتی؛ میانه رو یا محافظه کار

حزب جمهوریخواه آمریکا چشم به انتخابات درون حزبی دوخته است تا کاندیدای خود برای مبارزه با باراک اوباما کاندیدای حزب دمکرات را بیابد. اما این شاید تنها چیزی باشد که جمهوریخواهان کاملاً به آن آگاهی دارند و درصدد تحقق آن هستند. در خصوص اینکه کاندیدای حزب چه ویژگی خاصی باید داشته باشد تا تضمینی بر پیروزی باشد شکاف عظیمی در حزب بوجود آمده است. امید فراوانی برای جمهوریخواهان در یکسال اخیر مخصوصاً بعد از پایان انتخابات میان دوره ای کنگره وجود داشت که شکست باراک اوباما بسیار محتمل است. اما امروزه حتی در شرایطی که ساکن کاخ سفید بسیار آسیب پذیر بنظر می رسد و اکثریت مردم آمریکا نسبت به او نظر منفی دارند تردید فراوانی در این مورد بوجود آمده است.

رهبران حزبی، جمهوریخواهان صاحب مقام در سطوح مختلف حکومتی، روشنفکران محافظه کار، ستون نویسان و مقاله نویسان متمایل به ارزش های محافظه کار اکثراٌ در این مورد اتفاق نظر نشان داده اند که کاندیدای حزب می بایستی فردی باشد که نظر مساعد رای دهندگان مستقل را بدست آورد. بر اساس نظر سنجیهای در سال 2011 مشخص شد که تعداد 35درصد رای دهندگان آمریکایی مستقل هستند. این باور وجود دارد که با توجه به حمایت همه جانبه دمکراتها از رهبری باراک اوباما پر واضح است که بیش از 90درصد آنان  به کاندیدای جمهوریخواه رای مخالف خواهند داد. در عین حال باراک اوباما از این امتیاز برخوردار است که منابع زیادی در اختیار دارد که مهمترین آن برخورداری از حضور فراوان رسانه ای بدون پرداخت کمترین هزینه ای است. با در نظر گرفتن این دو واقعیت گریزی جز این نیست که رای اکثریت مستقل ها بدست آید. برای محقق  ساختن این مهم ضروری است که کاندیدای حزب ویژگی هایی را به صحنه آورد تا در کنار حمایت پایگاه حزبی نظر مساعد مستقل ها را نیز برای خود تضمین کند. آنچه بر اساس این دیدگاه محدودیت دارد همانا گزینش کاندیدایی است که "قابلیت انتخاب شدن" را به نمایش بگذارد. هدف باید فرستادن جمهوریخواهی میانه رو به کاخ سفید باشد تا بتواند رای مستقل ها را برای خود محقق سازد. این تفکرات و استدلالها این اجماع نظر را بوجود آورده که این فقط میت رامنی است که از ویژگی های مورد نظر برای شکست دادن باراک اوباما برخوردار می باشد. در سوی دیگر گسل انتخاباتی فعالین حزب جمهوریخواه و پایگاه حزبی قرار دارد. اینان که بدنه اصلی حزب را که محافظه کار است شکل می دهند محوریت را اصالت ایدئولوژیک کاندیدا می دانند.

بدنه حزب خواهان کاندیدایی است که ارزشهای محافظه کارانه را متجلی سازد. در بین این رای دهندگان افرادی مانند میت رامنی فقط در اسم محافظه کار هستند و هیچ تفاوتی بین او و دمکرات ها در کاخ سفید نمی باشد. اگر قرار است کاخ سفید در اختیار جمهوریخواهان قرار بگیرد می بایستی فردی به این جایگاه دست یابد که خواهان پیاده کردن تفکرات محافظه کار باشد. اگر کاندیدایی که فقط در اسم محافظه کار است وارد کاخ سفید شود محققاً باعث خدشه دار شدن ارزشهای کلیدی حزب می شود. اینان هیچ اعتقادی به میت رامنی ندارند و بیانگر این نکته هستند که پیروزی او در انتخابات درون حزبی در نهایت شکست را در ماه نوامبر در برابر باراک اوباما کلید خواهد زد و این همان سرنوشتی بود که کاندیدای میانه روی حزب در سال 2008 به آن دچار شد. اما مشکل اساسی بدنه حزب این است که آنان هنوز مردد هستند که کدامین یک از کاندیداها یک محافظه کار واقعی است. به همین دلیل انتخابات درون حزبی که تاکنون انجام شده است محافظه کاران در مورد کاندیدای مورد نظر خود به اجماع نرسیده اند.

در آیوا آنان رای خود را نصیب ریک سنتورم، در نیوهمشایر توجه را معطوف به ران پال و در کارولینای جنوبی به سوی نوت گینگریج معطوف کردند، با توجه به این گسل دیدگاهی و تحلیلی است که رهبران حزب دمکرات با وجود شرایط بحرانی اقتصادی و فضای بدبینی شدید نسبت به آینده کشور در بین مردم، بسیار امیدوار هستند که باراک اوباما موفق به حضور مجدد در کاخ سفید گردد. محققاً با توجه به معادلات تاریخی انتخاباتی رهبران و بزرگان حزب جمهوریخواه دررابطه با اهمیت کلیدی مستقل ها در تعیین نتایج مبارزات ریاست جمهوری بی ربط نمی گویند. اما از سوی دیگر با توجه به شرایط بحرانی کشور و وسعت نظرات منفی نسبت به عملکرد باراک اوباما شاید الگوهای تاریخی که رهبران حزب جمهوریخواه آن را معیار قرار داده اند جوابگو نباشند. محققاً نتایج انتخابات نشان خواهد داد که الگوهای تاریخی همچنان پایدار خواهند ماند و یا اینکه انتخاباتی منحصر بفرد تمامی معادلات را بر هم خواهد زد.