رامنی و آغازی فراتر از انتظار

نبرد جمهوریخواهان در آیوا سرانجام پایان یافت. اولین انتخابات در فرایند تعیین نامزد نهایی حزب جمهوریخواه به  گونه ای تمام شد که شاید بتوان آن را آغازی به پایان مبارزات درون حزبی سال 2012 در بین جمهوریخواهان قلمداد ساخت. بعد از پایان انتخابات میان دوره ای کنگره درنوامبر سال 2010، بطور غیر رسمی مبارزات انتخاباتی کاندیداهای حزب جمهوریخواه آغاز شد. از همان ابتدا خط کشی ها کاملاً محرز و معین شد. فعالین حزبی و رأی دهندگانی که مبانی اعتقادی محکم و آگاهانه را به نمایش می گذاردند و موسوم به رأی دهندگان ایدئولوژیک هستند جبهه "هرکس به جز رامنی" را عنوان کردند. میشل بکمن، ران پال، ریک سنتورم، ریک پری، نوت گینگریچ و هرمان کین مجموعه ای از کاندیداها بودند که یکی بعد از دیگری وارد صحنه مبارزات شدند که درجات متفاوتی از محافظه کاری را فعالین حزبی در آنها یافتند. 
 

برای اینان فردی همچون میت رامنی که کمترین شباهتی به یک محافظه کار ندارد و شاید همین دلیل اصلی  فرماندار شدن او در ماساچوست یکی از لیبرال ترین ایالات آمریکا بود. او که در انتخابات درون حزبی سال 2008 به جان مک کین باخته بود از همان آغاز وارد فرایند مبارزات ریاست جمهوری برای 2012 گشت. محافظه کاران که شالکه اصلی حزب جمهوریخواه را تشکیل می دهند همان میزان از میت رامنی ناراضی هستند که از جان مک کین در سال 2008 ناراضی بودند. این نارضایتی بدنه حزب بود که منجر شد شور و شوق در بین محافظه کاران در سال 2008 وجود نداشته باشد و در نتیجه کثیری از آنان اصولاً در انتخابات شرکت نکردند و پیروزی باراک اوباما را تضمین کردند. به همین روی از همان آغاز غیر رسمی انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان به محافظه کاران درصدد بودند که فردی را بیابند که سمبل ارزش های آنان باشد و به مبارزه نهایی با باراک اوباما انتخاب شود. اما تمام کسانی که در اردوگاه محافظه کاران بودند بیش از آن در تمامی موارد کلیدی ضعیف هستند تا بتواند در فرایند مبارزات درون حزبی اکثریت را بدست آورند. باکمن و گینگریچ که نمایندگان کنونی و سابق مجلس نمایندگان محسوب می شوند در تعارض با این واقعیت تاریخی هستند که در قرن بیستم هیچ فردی از مجلس نمایندگان کاندیدای حزب نشده است. 
 

ران پال در قلمرو سیاست خارجی یک انزواگرا است که در حزبی که در قلمرو سیاست خارجی عقاب محسوب می شود یک سمبل "غیر عادی" است و در کنار این مهم او نیز یک عضو مجلس نمایندگان است. ریک پری که به عنوان فرماندار تگزاس طولانی ترین دوران در مقام فرماندار را داشته بیش از اندازه شبیه جورج دبلیو بوش فرماندار سابق و رئیس جمهور سابق است که شانس انتخاب شدن را داشته باشد. ریک سنتورم که سناتور سابق ایالت پنسیلوانیا  است در مبارزات انتخاباتی برای رفتن مجدد به سنا بعد از شش سال اول با تفاوت 18درصد به رقیب دمکرات خود در سال 2006 باخت که خود نشاندهنده این واقعیت است که کمترین امکانی برای یک حضور ملی برای او وجود ندارد. وقتی ایالت سناتور سابق عملکرد او را چنین قضاوت کرده بعید به نظر می رسد رأی دهندگان جمهوریخواه در مبارزات درون حزبی قضاوتی بهتر را برای او رقم بزنند. تمامی این نکات از همان آغاز محرز کرده بود که هیچیک از کاندیداها از صلابت و اقتدار کافی برخوردار نیستند که رأی کلیت محافظه کاران را در انتخابات انجمن حزبی آیوا بدست آورند. 
 

در کنار این مهم آنچه از همان ابتدا محرز تلقی شد این بود که میت رامنی شانس بیشتری نه به جهت محافظه کار بودن بلکه به علت ضعف کاندیداهای محافظه کار دارد و در عین حال او از سازماندهی بهتر و منسجم تر و ملی تری از تمامی کاندیداهای حزب جمهوریخواه برخوردار است. نکته مهم و کلیدی دیگر این است که او حامیان مالی ثروتمندتر و با نفوذتر را در کنار خود دارد. سازمان و حمایت مالی گسترده دو ویژگی کلیدی هستند که نقش تعیین کننده ای در انتخابات درون حزبی و انتخابات بین حزبی دارند. در بستر این واقعیات بود که انتخابات در آیوا انجام شد. ویژگی اساسی رأی دهندگان جمهوریخواه در آیوا این است که بسیار محافظه کار و مذهبی هستند. با وجود اینکه میت رامنی بدلیل  نظرات و عملکردش یک میانه رو محسوب می شود اما او یک مورمن است و مسیحیان انجیلی که در حزب جمهوریخواه فراوان هستند نگاه مثبتی به این فرقه مسیحی ندارند بنابراین انتظار این بود که او در آیوا به مانند سال 2008 حداکثر به مقام دوم دست یابد. اما سازمان دهی نافذ و ضعف رقبای محافظه کار سبب شد که او برنده انتخابات در آیوا گردد. او با 25درصد آرا و با 8 عدد رأی بیشتر از ریک سنتورم پیروز انتخابات سوم ژانویه شد.
 

 دراولین گام که محققاً برای او به عنوان یک میانه رو در ایالتی محافظه کار بسیار حیاتی بود توانست مزد متمرکز بودن و آماده بودن را بدست آورد. هرچند که ریک سنتورم تنها با تفاوت 8 رأی باخت اما با توجه به اینکه میت رامنی در فرایند انتخابات درون حزبی با سخت ترین ناحیه یعنی آیوا باید آغاز می کرد و ریک سنتورم با آسانترین،  پیروزی برای میت رامنی بسیار تعیین کننده خواهد بود. او بلندترین مانع را هرچند با تفاوت کم از پیش روی برداشت و از این به بعد در مسیری قرار می گیرد که با توجه به امکانات مالی، سازمانی، لجستیک و استراتژیکی پیروزی برای اوآسانتر خواهد بود. ریک سنتورم از اینجا به بعد دیگر محلی از اعراب ندارد و این آخرین حضور قابل قبول او در صحنه باید قلمداد شود. حال باید توجه را معطوف به نیوهمشایر کرد که منطقه دوست داشتنی و ایالت مطلوب برای میانه رویی مثل میت رامنی است.