انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و هزینه های انتخاباتی

انتخابات ریاست جمهوری سال2012 آمریکا از بسیاری جهات متمایز از مبارزات انتخاباتی سال 2008 می باشد. میزان صرف هزینه های انتخاباتی کاندیداهای دموکرات و جمهوری خواه یکی از وجوه این تمایز می باشد.

در مبارزات انتخاباتی سال 2008 باراک اوباما با وجود اینکه اعلام کرده بود همانند جان مک کین از  بودجه مبارزات انتخاباتی تعیین شده به وسیله حکومت فدرال استفاده خواهد کرد، اما با شروع مبارزات بعد از کسب کاندیداتوری حزب دموکرات از این اقدام خودداری کرد. با توجه به اینکه هیجان فراوانی در بین دموکرات ها در رابطه با کاندیداتوری اوباما وجود داشت و با در نظر گرفتن اینکه تعداد بسیاری از رأی دهندگان غیر دموکرات هم نگاه مثبتی به حضور او داشتند، برای تیم انتخاباتی او محرز بود که اگر به جمع آوری اعانه ها و کمک های مالی مردم تکیه کند خیلی بیشتر از بودجه ای که دولت فدرال برای او تعیین کرده است بدست خواهد آورد. به همین روی او اعلام کرد که مبارزات انتخاباتی خود را با کمک های مالی از سوی مردم ادامه خواهد داد. او با صرف هزینه یک میلیارد دلار در مبارزات انتخاباتی خود توانست تمامی رکوردهای هزینه های انتخاباتی در تاریخ آمریکا را بشکند.

 در رقابت سال  2008 جان مک کین جمهوری خواه نیز بیان داشت که بر اساس نظرات اعلان شده قبلی خود از بودجه مبارزات انتخاباتی تعیین شده به وسیله حکومت فدرال استفاده خواهد کرد. این کاندیدای جمهوری خواه در این انتخابات که شور و شوق کمی را در بین رأی دهندگان محافظه کار ایجاد کرده بود با کاهش دریافت اعانه های مردمی  مواجه شد و در مجموع حدود 400 میلیون دلار خرج مبارزات خود کرد. 

با توجه به این روند این اعتقاد در بین اعضای تیم انتخاباتی باراک اوباما وجود دارد که در این دوره انتخاباتی نیز کاندیدای دموکرات به راحتی بر کاندیدای جمهوریخواه در حیطه گردآوری اعانه های انتخاباتی و خرج برای مبارزه غلبه خواهد کرد.

 اما با رای دیوان عالی مبنی بر این که "هزینه کردن برای تبلیغات انتخاباتی بوسیله افراد و گروه های خارج از تیم انتخاباتی بدون دفاع مستقیم از یک کاندای خاص بلامانع می باشد"، شاهد شکل گیری جریانی متشکل از مجموعه ای از افراد هستیم که رقم های میلیون دلاری برای تبلیغات انتخاباتی هزینه می کنند. این موضوع سبب شده است که در این دوره انتخاباتی بسیاری از صاحبان سرمایه مطرح آمریکایی به تشکیل گروه های بزرگ مالی و تبلیغات برای کاندیدای محبوب خود در مبارزات ریاست جمهوری اقدام کنند.

به همین روی شاهد پدیده ای متفاوت با سال 2008 هستیم. کاندیدای جمهوریخواه میت رامنی در مسیری قرار گرفته است که به احتمال فراوان بیش از باراک اوباما قادر باشد در مبارزات انتخاباتی برای خود خرج کند و یا هزینه های انتخاباتی وی همطراز هزینه های رهبر حزب دموکرات باشد.

میت رامنی با توجه به حجم کمک ها و اعانه های مردم و بالاخص صاحبان سرمایه انتظار می رود بیش از یک میلیارد دلار خرج مبارزه انتخاباتی خود کند. اینکه چطور چنین واقعیتی حیات یافته است را باید بازتاب واقعیات اقتصادی آمریکا و عملکرد باراک اوباما دانست.

باراک اوباما با عملکرد خود در طول چهار سال گذشته جامعه آمریکایی را بیش از بیش قطبی کرده است. او شعار انتخاباتی خود را در سال 2008 بر این قرار داده بود که می خواهد تنش های سیاسی و حزبی را کم کند و یک رهبر متحد کننده باشد. اما عملکرد او منجر به این شده که جامعه بیش از گذشته حزبی و قطبی شود و بسیاری با شوق و ذوق فراوان عزم خود را جزم کرده اند که او در انتخابات با شکست مواجه کنند. بنابراین به هر وسیله ای از جمله کمک ها و اعانه های انتخاباتی سعی می کنند به حمایت فزونتر از رقیب او بپردازند.

 از سوی دیگر سخنان باراک اوباما در خصوص اینکه ثروت باید در جامعه پخش شود و اینکه هیچکس به تنهایی نتوانسته است یک تجارت موفق راه بیاندازد و یا اختراعی کند مگر با کمک دولت و اینکه او اعلام کرد هیچکس بدون کمک های بی شائبه و فراوان دولت، صنعت و یا مؤسسه بزرگ تکنولوژیک را تاسیس نکرده است منجر به ایجاد یک خصومت بنیادی در بین کثیری از صاحبان سرمایه، صنایع و مؤسسات آمریکایی شده است. صاحبان سرمایه، حال با توجه به اینکه محدودیتی برای کمک های تبلیغاتی ندارند وارد صحنه شده اند و به جمع آوری سرمایه برای کمک به میت رامنی و تبلیغات به نفع او اقدام کرده اند. بعضی از این افراد در سال 2008 به نفع باراک اوباما رأی دادند ولیکن در این دوره به سوی رقیب او گرایش نشان داده اند.

با توجه به این نکات است که این دوره شاهد هزینه زیادی از منابع به نفع کاندیدایی هستیم که محققاً فزونتر از دو میلیارد دلار خواهد شد که در تاریخ انتخاباتی آمریکا و جهان بی سابقه خواهد بود. برخلاف سال 2008 در این دوره به نظر می رسد که کاندیدای جمهوری خواهان برخلاف انتظار همگان سهم بیشتر و یا حداقل برابری را برای خود در حیطه هزینه های انتخاباتی محفوظ بدارند. در 6 نوامبر مشخص خواهد شد که آیا برابری هزینه های انتخاباتی در شکل حداقل و برتری رقیب جمهوریخواه در این رابطه تعیین کننده نتایج خواهد بود و یا اینکه تأثیر چندانی نخواهد داشت.