آرشیو

تعداد 1043

جایگاه جمهوری اسلامی ایران در راهبرد خاورمیانه ای اروپا

نویسنده: بهزاد احمدی لفورکی (ناظر علمی)  |   ۲۵ اسفند ۱۳۹۵

پس از برجام و تحولات در نظم منطقه‌ وانا، پویایی‌های بیشتری برای همکاری‌های موثرتر میان ایران و اتحادیه اروپا به خصوص در زمینه ثبات و امنیت در منطقه وانا وجود دارد و بسیاری از بندهای راهبرد جهانی سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا با همکاری و همراهی ایران فرصت بمراتب بیشتری برای محقق شدن پیدا خواهند کرد.

سخنرانی رئیس پژوهشكده در نشست «با آمریکای ترامپ چه باید کرد؟»

مهار آمریكای ترامپ در منطقه

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۱۹ اسفند ۱۳۹۵

«با آمریکای ترامپ چه باید کرد؟» عنوان نشستی بود که با ابتکار «مرکز دیپلماسی ایرانی» روز سه شنبه در سالن همایش های روزنامه اطلاعات برگزار شد. در این نشست مواجهه و واکنش های منطقی ایران در مقابل به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در آمریکا، مورد تحلیل و واکاوی دیپلمات ها و کارشناس و تحلیل گران حوزه مسائل بین المللی قرار گرفت.

تمنای قلمرو و الاهیات تغییر در اندیشه‌ داعش

نویسنده: قدیر نصری (رئیس پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۱۱ اسفند ۱۳۹۵

به رغم افول میدانی داعش، بحث بر سر حركت هایی از جنس داعش هنوز داغ و آموزنده است. در گفت و گوی زیر كه هفته قبل آقای سعید جعفری پویا (از سوی سایت خبرآنلاین) با دكتر قدیر نصری انجام داده است، نكته هایی در این مباحثه آمده كه شایسته تامل است.

جدال لفظی ترکیه با ایران؛ انگیزه‌ها و پیامدها

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۸ اسفند ۱۳۹۵

قصد نگارنده از چیدمان این رویدادها این است که بگوید روابط ایران و ترکیه با وجود اختلاف نظرهای بعضا شدید در بحران‌های سوریه و عراق، از یک معدل قابل قبول برخوردار بود؛ تا آنجاکه بسیاری از کشورهای منطقه به دشواری می‌توانستند تفسیری منطبق با واقعیت‌های دو طرف ارائه کنند.

ترامپ، ایران و خاورمیانه

نویسنده: کیهان برزگر  |   ۸ اسفند ۱۳۹۵

اگر ترامپ نتواند بین برجام و نقش منطقه‌ای ایران تعادل برقرار کند، این مساله منجر به بی‌اعتمادی بیشتر ایران در کارآمدی همکاری‌ جمعی د ر منطقه‌ می‌شود و همین امر مطمئنا در مواضع بین‌المللی آمریکا شکاف ایجاد می‌کند. چون این سیاست قبل از هر چیز منطق همکاری‌ چندجانبه براى ايجاد امنيت و ثبات پايدار را كه مورد تاييد و تشويق جامعه جهانى است به چالش می‌کشد.

ترامپ، نتانیاهو و اجلاس تهران

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۲ اسفند ۱۳۹۵

رئیس‌جمهور آمریکا در آخرین هفته از نخستین ماه زمامداری خود در کاخ سفید از نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی استقبال کرد و پس از چند ساعت دیدار و مذاکره پشت پرده با وی در نشست مشترک مطبوعاتی دیدگاه دولت جدید آمریکا را درباره فرمول «دو دولت در یک سرزمین» اعلام کرد و از بی‌نتیجه‌بودن فرمول یادشده سخن گفت.

ترامپ و نظم نوین خاورمیانه

نویسنده: شهره پولاب  |   ۲ اسفند ۱۳۹۵

یک سوال اساسی که سال 2017 را شکل خواهد داد اینست که آیا خاورمیانه در دوران ترامپ نظم نوینی را تجربه خواهد کرد؟ اگر به این گفته کیسینجر استناد کنیم که ارتقای تعادل قدرت میان امریکا و روسیه می تواند ثبات جهانی را افزایش دهد، می توان گفت که این دو قدرت جهانی با یکدیگر نظم نوین خاورمیانه ای را خواهند ساخت.

هدف انگلستان از بازگشت به منطقه خلیج فارس

نویسنده: جلیل بیات  |   ۲ اسفند ۱۳۹۵

هدف اصلی انگلستان از حضور در منطقه خلیج فارس در درجه اول کسب منافع اقتصادی و در پیوست با آن مسائل سیاسی - امنیتی است. انگلستان از یکسو برای رفع پیامدهای اقتصادی خروج از اتحادیه اروپا و از سوی دیگر برای کشف بازارهای جدید اقتصادی خارج از قوانین و مقررات اتحادیه اروپا به دنبال بازگشت به منطقه ای است که هم با آن آشناست و هم از نفوذ و منافع استراتژیک در آنجا برخوردار است.

ابعاد آشکار و پنهان طرح ایجاد مناطق امن در سوریه

نویسنده: سید حسین موسوی (رئیس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه)  |   ۲ اسفند ۱۳۹۵

این نوشته می‌کوشد ایجاد منطقه امن در خاک سوریه را مورد بررسی قرار دهد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا این طرح اساسا قابلیت اجرائی به‌ویژه در شرایط پس از آزادی شهر حلب دارد یا خیر؟ همچنین باید به این پرسش پاسخ داد که رژیم صهیونیستی که به‌لحاظ مصلحتی از صحنه کشمکش‌های بحران سوریه غایب است، در موضوع ایجاد منطقه امن در سوریه چه سودی می‌برد؟

پيامدهای احتمالی محاكمه رهبر شيعيان در بحرين

نویسنده: سید مرتضی کاظمی دینان  |   ۲۶ بهمن ۱۳۹۵

آنچه از تحولات و اعتراضات مردمي روزهاي اخير در كشور بحرین در حمايت از شيخ عيسي قاسم مي توان استنباط كرد اين است كه اصرار حكومت بحرين بر محاكمه شيخ عيسي قاسم، مي تواند اوضاع را هرچه وخيم تر كرده و موجب گسترش ناآرامي ها و اعتراضات داخلي و همچنين انتقادهاي بين المللي نسبت به رژيم آل خليفه شود.